تمام شعرهایم بی مخاطب است...

این روزها آنقدر سر مخاطبان شلوغ است!!!

که بی مخاطب بودن حس بهتری دارد!...

من به دنبال کسی می‌گردم
که دلش پنجره‌ی بازِ نگاهم باشد
و بدانم که حواسش به من است

عاشقی رسمِ نگاهش باشد
و من آرام آرام
محوِ زیبایی روحش بشوم

دل ببندم به دلش
و دل انگیزترین عشـق و نگارش بشوم
کسی از عمقِ دلم میگوید ما که گشتیم نبود ... 

دلبسته شدن...

حس قشنگی است...

ولی نه...

بگذار که ...

با بی کسیم ...

انس بگیرم...