کوچه مهربانی
دلنوشته های مردی تنهاکوچه مهربانی
دلنوشته های مردی تنهادرباره من
برای پروانه شدن؛
پیله دستان تو کافیست...
مرا محکم تر در آغوشت بگیر
می پرسند:
مجردی یا متاهل؟
میگویم : " متعهد "!!
چون تجربه نشان داده،
نه مجرد بودن نشانه تعلق خاطر نداشتن به کسی است...
و نه متاهل بودن نشانه تعهد و وفاداری!!!
همه قراردادها را که روی کاغذهای بی جان نمی نویسند!
بعضی از عهد ها را روی قلب هایمان می نویسیم...
حواسمان به این عهدهای غیرکاغذی باشد؛
شکستشان، یک"انسان " را درهم میشکند...!
آدمها مى آیند...،
گاهى در زندگیت مى مانند و گاهى در خاطرت...
آنهایى که در زندگیت مى مانند همسفر میشوند...
آنهایى که در خاطرت مى مانند، تجربه اى براى سفر مى شوند..
گاهى تلخ، گاهى شیرین...
گاهى با یادشان لبخند میزنى،
گاهى یادشان لبخند از لبانت بر میدارد...
اما تو لبخند بزن حتى به تلخ ترین خاطره هایت...
آدمها مى آیند این آمدن باید رخ دهد تا تو بدانى "آمدن" را همه بلدند..
این " ماندن" است که "هنر" میخواهد...
این را بفهم....
شاید تو
از شعر های من
چیزی نفهمی
اما
حرفهای من
خیلی خوب تو را می فهمند..
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- hossein 125
بایگانی
- تیر 1396 1
- خرداد 1396 9
- اردیبهشت 1396 8
- بهمن 1395 1
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 7
- تیر 1395 1
- خرداد 1395 13
- اردیبهشت 1395 31
- فروردین 1395 31
- اسفند 1394 22
جستجو
آمار : 11118 بازدید
Powered by Blogsky
hossein
چهارشنبه 29 اردیبهشت 1395 ساعت 18:08
چنان تنهایی بزرگی در دنیا هست
که در حرکت آهسته‌ی عقربه‌های ساعت
دیده می‌شود.
آدمها خسته‌اند
تکه پاره‌ی عشق‌اند
یا نبود عشق.
آدمها با هم خوب نیستند.
پولدارها با پولدارها خوب نیستند.
بیچاره‌ها با بیچاره‌ها خوب نیستند.
ترسیده‌ایم.
نظامی آموزشی‌مان می‌گوید
که همه‌ی ما می توانیم
برنده باشیم.
اما چیزی درباره‌ی
فاضلاب‌ها
و خودکشی‌ها نمی‌گوید.
یا درباره‌ی ترس آدمی
که جایی تنهاست
چیزی نمی‌گوید
#چارلز_بوکوفسکی
#سینا_کمال_آبادی
خیال نکن
اگر برای کسی
تمام شدی
امیدی هست،
خورشید از آنجا که غروب میکند
طلوع نمیکند هرگز...!
سلام خوبی؟
وبلاگ زیبایی داری خوشحال میشیم به وبلاگ ماهم سربزنی[گل]
به جای دیدن روی تو در خود خیره ایم ای عشق
اگر آه تو در آیینه پیدا نیست عیب از ماست
جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرار یک تکرار
اگر جایی به حال خویش باید گریه کرد اینجاست
من این تکرار را چون سیلی امواج بر ساحل
تحمل می کنم هر چند جانکاه است و جانفرساست