نمی دانم
به کدامین کوه فریاد
برآورم
من شاعر شدن را مدیون کسی هستم
که از همه دنیا
بیشتر عذابم داده
نمی دانم این ترانه ها را به کدام
بال پروانه ها بنویسم
به کدامین برگ پاییز بنویسم
من شاعر شدم
در بن بست یک کوچه ی تنهایی، اردیبهشت!
همه ی این احساس را کسی در من ریخته
که خودش بی خبر است
ای بی خبر من بی تابم