دوست داشتن را آن رفیق مجازی بمن آموخت
او که نه با رنگ صدایم آشناست
نه برق نگاهم
و نه گرمی دستانم.....
بی هیچ چشمداشتی احوالم را میپرسد
و به انتظار سلام دوباره ام
مینشیند
تا خلوت این دل زنگار گرفته را
با کلمات پر محبتش بشکند
او همان است که صدایش با دل خاموشم
هم آهنگ است
او همان است که به دل ساده ام فهماند
و دوست داشتن چقدر زیباست!!!!!!
سلام ممنونم از حضور گرمتون در وبلاگم
وب زیبایی دارین
اگر موافق تبادل هم بودید خبرم بدید
دوست داشتن در اوج نداشتن....!!!!