من این شهر را میشناسم

درست مثل کف دستم

و یادم نمی رود

روی کدام خط این کف دست بود

که دیدمت

و شدی 

یکی از خطوط پیشانیم

عمیق ترین خطم

عزیزترین خط...

اسمش را میگذاریم : دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته است . . .

خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند . . .

وقتی دلتنگی هایش را مینویسد وقت میگذارد برایم . . .

وقت میگذارم برایش . . . نگرانش میشوم . . .  دلتنگش میشوم . . .

وقتی در صحبت هایم ،‌ به عنوان دوست یاد میشود . . .

مطمئن میشوم که حقیقی ست ، هر چند کنار هم نباشیم . . .

من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هر کجا که باشد . . .

♥♥♥ همه شما دوستانم در دنیای مجازی  رو دوست دارم ♥♥♥