خواستم پنجره را باز کنم گفتی نه!
جای ِ مهتاب تو را ناز کنم گفتی نه!

دست بردم بزنم پرده به یکسو و خودم
خانه را غرق در آواز کنم گفتی نه!

به سرم زد گل ِ گلدان ِ اتاقت بشوم
عطر ِ خود را به تو ابراز کنم گفتی نه!

آرزو داشتم آیینه شوم تا که تو را
یک دل ِ سیر برانداز کنم گفتی نه!

زخمه برداشتم از شوق شده مثل نسیم
تاری از موی ِ تو را ساز کنم گفتی نه!

آمدم حافظ ِ آن شاخه نباتت باشم
عشق را ساکن ِ شیراز کنم گفتی نه!

زیر ِ آوار ِ سکوتی که به جانم می ریخت
لب گشودم سخن آغاز کنم گفتی نه!

دلخور از تو به در ِ باز ِ قفس خیره شدم
آسمان گفت که پرواز کنم گفتی نه!

چند وقتی است که تو بی خبر از حال منی

فارغ از دغدغه ی پرسش ِ احوال منی

مثل یک سایه ی موهوم نمی دانم ...نه

من به دنبال توام ...یا تو به دنبال منی .!؟

گله ای نیست اگر یک دفه دورم بزنی

تو همان سیب نچرخیده ی اقبال منی

این همه بد به دلت راه نده ،طوری نیست ....!

تو مگر نیمه ی آشفته ی آمال منی ...؟

سالها دل طلب جام جمت را می کرد .....

هر نفس در هوس گردش امیال منی

ای من با تو عوض شد به خیالم یا نه ...

من همه مال توام یا توهمه مال منی

زندگی در نفس توست خدا می داند ...

گرچه هر روز خدا بی خبراز حال منی