عاشق که باشی
رفتن نمیدانی
میمانی …
سر حرفت میمانی
که گفته بودی
تا ته دنیا کنارش میمانی

آرامشی میدهد 
که در دنیای هستی نمی توان یافت

موهایت

طوفانی در دلم می اندازد 
که در آغوش هیچ اقیانوسی نمی توان یافت 
نبود ات رودی را دریا می کند 
که خودم با اشک هایم ساخته ام 
بودن ات ... نبودن ات .... می بینی ؟ 
چقدر بی محابا
در قلبم نفس می کشی ! 
ای بهترین هوای جان..