آغوش تو بهار است
سبز می کند
طبیعت تنم را
گل می دهد گونه ام وقتی
می پیچد پیچک دست هایت
دورِ تنم...

لب هایم را ببین !
غنچه داده است،،،
اینجا تا صبح
هزار بوسه شکوفه خواهد زد...!

برای تو ....

هر که خود داند 
و 
خدای دلش...
که چه دردی ست 
در 
کجای دلش

 .. بوی صبح می‌دهی
و گنجشک‌ ها
در خنده‌ هایت پرواز می‌ کنند

حسودی‌ ام می‌ شود
به خیابان‌ ها و درخت‌ هایی
که هر صبح
بدرقه‌ ات می‌ کنند

حسودی ام می‌ شود
به شعرها و ترانه‌ هایی که می‌ خوانی
خوشا به حال کلماتی
که در ذهنِ تو زیست می‌کنند

مادرم میگفت
تو روزی شاعری خواهی شد
پدرم 
مرا احمقی بیش نمیدانست
مادرم درست میگفت
اما
پدرم اشتباه نمیکرد
من یک شاعر شدم
یک شاعر احمق
که سالهاست
برای کسی که نیست
شعر مینویسد

ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...

ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ " ﺗــــــــﻮ " ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ 
ﻭ " ﺗــــــــﻮ " ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﻦ

ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ 
ﺍﺯ " ﺗــــــــﻮ " ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ 
ﻭ " ﺗــــــــﻮ " ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ !!!

ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ ﺁﺗﺶ میگیرم 
ﻭ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ " ﺗــــــــﻮ "
ﻫﯿﺰﻡ ﺑﺮ ﺁﺗﺸﻢ میریزﺩ !!!

ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ 
ﻭ " ﺗــــــــﻮ" ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﻌﺮﻫﺎیم !!!

ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻋﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻧﯿﺴﺖ، 
ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ !!

ﺧــــﯿـــــــﺎﻟـــــﯽ ﻧــــﯿــــﺴـــﺖ...

اتفاق ِ خوبِ زندگیم
بیفت …
قول می دهم جای تمام ِ دست هایِ دنیا
بگیرمت …

شب است

کلنجار میروم با خودم

با دلتنگی هایم

باقلب له شده ام

باغرور شکسته ام

سراغش رابگیرم..نگیرم..بگیرم..نگیرم

نزدیک صبح است

دل رابه دریا زدم

" مشترک موردنظر درحال مکالمه میباشد "

بهار...
از نامه های عاشقانه ی من و تو
شکل می گیرد...

«دوستت دارم»
و پایان سطر نقطه ای نمی گذارم